آناهیتا

ماه مه در تهران
سروده ی ناهید باقری – گلداشمید
به مناسبت روز جهانی کارگر

هراس
چترگونه
سایه گسترده است بر سر شهر
و قلب ها
بی انضباطی تپش را
تجربه می کند شب و روز
امید مجروح
از خانه ای به خانه ای می گریزد
از کارگاهی به کارخانه ای
در این میانه ماه “مه”
آواره ای غریب را می ماند
که تبسم زیبایش
دست آویزی است میان شب و چوبه ی اعدام