|
ناهید باقری- گلداشمید چندی پیش در کنکاش یافتن مطلبی در گوگل بودم که ناباورانه به متنی در سایت irantamadon.com برخوردم که بسیارآشفته ام ساخت و از این همه گستاخی و بی فرهنگی گرداننده ی این سایت به خشم آمدم. نوشتار در باره ی استادم زنده یاد سیاوش کسرایی بود که به جای نام نویسنده ی واقعی آن، در پایان نام "پایگاه ایران تمدن" را به یدک می کشید! این همان متن کامل سخنرانی ام بود که به مناسبت نخستین شب بزرگداشت شاعرمردمی سیاوش کسرایی پس از مرگ وی، نوشته بودم و در فروردین ماه 1385 در تالار فرهنگ گفت و گو در پالتاک برگزار کردم. پس از آن نیز این متن را چند سایت ایرانی اینترنتی با ذکر نام نگارنده اش بازتاب دادند و در سایت رسمی ام هم چاپ شد: www.annahita.info آیا گرداننده ی ایران تمدن دات کام چاوش شیرانی (در تصویر) که خود را دانشجوی مهندسی مواد دانشگاه علوم و تحقیقات ایران! می نامد، به عنوان دانشجوی تحقیق کننده هرگز نامی از کپی رایت شنیده است؟ او چگونه می تواند در سایتش دم از فرهنگ والای ایران زمین بزند و در عمل با شیادی تمام نام نگارنده ی اصلی مطلب را حذف کرده و نوشته ی مرا کامل و بدون جا انداختن هیچ کلمه ای در لینک زیر چنین بازتاب دهد؟ www.irantamadon.com این که در ایران کپی رایت وجود ندارد و قلمزنان جگر خون، قربانیان بی دفاع برزخ بی قانونی اند، بر کسی پوشیده نیست ولی افسوس من از مدعیانی است که از تمدن و قانون، تنها نام آن را نشخوار می کنند. ... به کجای این شب تیره بیاویزم قبای ژنده ی خود را وین – 26 دسامبر 2008 |