|
سروده ی ناهید باقری - گلداشمید از کتاب تازه ی سراینده "گل یخ" نشر ناسنگ، ایران - نوشهر ۱۳۹۷ توفان که وزید شاخه ها شکستند درختان از نفس افتادند و داس تیز باد، آشیان پرندگان درو کرد آرامش که دمید، من ماندم و ویرانی با هذیانی از واژه های بی سر و دست آرامش که دمید، شادی از زمین کوچ کرده بود |