اول ماه می
اول ماه می
سروده ی ناهید باقری – گلداشمید
به مناسبت روز جهانی کارگر
هراس
چترگونه
سایه گسترده است بر سر شهر
و قلب ها
بی انضباطی تپش را
تجربه می کنند شب و روز
امید مجروح
از خانه ای به خانه ای می گریزد
از کارگاهی به کارخانه ای
در این میانه ماه “می”
آواره ای غریب را می ماند
که تبسم زیبایش
دست آویزی است میان شب و چوبه ی اعدام